Hvar er ábyrgð föður í svona máli?

Börn eiga rétt á báðum foreldrum samkvæmt Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, en hvernig nýtist þessi réttur íslenskum börnum sem búa hjá óhæfu einstæðu foreldri sem fer eitt með forsjá barns?

Feður hafa verið sviptir forsjá hægri vinstri eftir skilnað og sambúðarslit. Feður sem eignast barn utan sambúðar hafa jafnvel aldrei orðið þess aðnjótandi að fara með forsjá barns. Þar af leiðir er allt of stór hluti íslenskra barna aðeins í forsjá annars foreldris síns.

Þegar þetta eina foreldri stendur sig engan vegin og barnavernd kemur í málið þá er forsjárlausa foreldrinu iðulega haldið úti í kuldanum og fær engar upplýsingar um málavexti. Forsjárlaust foreldri er ekki aðili að barnaverndarmáli barnsins og er því haldið frá öllum upplýsingum hvað varðar barnið.

Barnavernd reynir allt sem hægt er til að "laga" óhæfa foreldrið en lætur oftast hjá líða að hafa samband við forsjárlausa foreldrið enda erfitt að gera það án þess að brjóta trúnað við óhæfa foreldrið.

Við meðhöndlun barnaverndarmála þá virðast hagsmunir forsjárforeldris ráða ferðinni að langmestu leiti. Barn þarf að vera komið í lífshættu áður en hagsmunir barnsins fara að vega jafn þungt eða þyngra en hagsmunir forsjárforeldrisins.

Þessu þarf að breyta!

Allt frá upphafi barnaverndarmáls eiga hagsmunir barns að skipta öllu máli.

Til þess að hagsmunir barns verði teknir fram yfir hagsmuni forsjárforeldris þá þarf að vinna barnaverndarmál hratt og örugglega. Það að svipta foreldri forsjá um mitt ár 2011 sem var komið með allt í óefni snemma árs 2009 er algerlega óásættanlegt út frá hagsmunum barns.

Hitt foreldrið hvort sem það hefur forsjá eða ekki þarf að fá til sín allar upplýsingar um barnið og hagi þess sem geta leitt til þess að það foreldri komi barninu til hjálpar með til dæmis forsjármáli.

Forsjárlaust foreldri sem fer í forsjármál eftir ábendingu barnaverndar ætti frekar að fá gjafsókn en aðrir foreldrar til að tryggja það að barninu sé komið til aðstoðar óháð efnahag forsjárlausa foreldrisins.

Í þessu máli kemur vilji eldri systurinnar til að búa hjá föður mjög skýrt fram.

Hvað er eiginlega málið?

Svipt forræði vegna vanrækslu

Lögreglan selur þýfi

Það er með öllu óskiljanlegt að lögreglan komist upp með að selja þýfi með þessum hætti og enn óskiljanlegra að ágóðinn af þýfinu skuli renna til lögreglumannanna sjálfra.

Ágóðinn af sölu þýfisins rennur að því er mér skilst til helminga annars vegar í lögreglukórinn og hins vegar í starfsmannasjóð lögreglumanna.

Flestir sem átt hafa reiðhjól kannast við þjófnað á reiðhjólum. Ég leyfi mér að fullyrða það að reiðhjólaeigendur eru ekki að týna hjólunum sínum með þeim hætti að muna ekki hvar þeir settu þau. Reiðhjólum er fyrst og fremst stolið og þannig komast þau í hendurnar á lögreglumönnum.

Ég eins og margir aðrir hef orðið fyrir því að hjóli hafi verið stolið af heimilinu. Þremur hjólum hefur verið stolið frá okkur síðastliðinn sex ár. Ég hef leitað aðstoðar lögreglu við að finna hjólin en en viti menn það er meira en að segja það. Þrátt fyrir að nánast öll hjól eru merkt með raðnúmeri, þá er ekkert sem bendir til þess að lögreglan reyni að finna stolin hjól, jafnvel þó þau séu í geymslu lögreglunnar. Ég hef reynt að fá að leita að hjóli í geymslu lögreglunnar en án árangurs, þrátt fyrir að því sé haldið fram af lögreglu að fólki sé frjálst að leyta í geymslum þeirra af hjóli sínu.

Það er kominn tími á að lögreglan skilji sig með skírum hætti frá undirheimunum og finni leiðir til þess að koma þýfi til réttra eigenda í stað þess að selja það þýfi sem þeir komast yfir sjálfum sér til hagsbóta.

Hundrað hjól boðin upp

Þráinn situr þá umboðslaus í þingflokki VG

Stundum finnst mér það fyndið en oftar sorglegt hvað stjórnmálamenn geta verið innilega ósamkvæmir sjálfum sér. Sennilega á þó VG metið í því þessum leik.

Hvernig geta flokksmenn VG tekið við Þránni Bertels sem sagði sig úr þingflokki Borgararhreyfingarinnar og sagt svo að þeir sem segi sig úr þingflokki VG sitji umboðslausir á þingi.

Vinnubrögð VG virðast fyrst og fremst fara eftir geðsveiflum þeirra, skoðanir og ákvarðanir byggðar eingöngu á tilfinningum sem stundum hafa ekkert að gera með raunveruleikann.

Tilfinningar eru góðar og að mínu mati nauðsynlegar til þess að taka réttar ákvarðanir, en rökhugsun verður að vera til staðar og ákvarðanir verða að vera byggðar fyrst og fremst á vitrænum rökum sem byggja á staðreyndum en ekki tilfinningum.

Nú eru VG með dómsmálaráðuneytið. Þeir hafa gefið út yfirlýsingu um að þeir vilji að fleiri verði dæmdir. Algerlega burt séð frá sekt eða sakleysi. VG virðist ekki hafa áhuga á því að vita um sekt eða sakleysi manna. Þeir vilja bara fleiri dæmda. Yfirlýsing byggð á tilfinningu einni saman og hefur ekkert með raunveruleikann að gera. Yfirlýsingin í sjálfu sér vantraustsyfirlýsing á íslenska domstóla, saksóknara, dómkvadda matsmenn og dómara.

Ísland er eina landið í Evrópu sem ekki treystir dómstólum til þess að dæma í sameiginlega forsjá. Síðasti dómsmálaráðherra Sjálfstæðisflokksins lagði áherslu á að gefa dómurum þessa heimild enda ekki fordæmi um annað í öðrum löndum. Ragna Árnadóttir, vinsælasti dómsmálaráðherra Íslands, hélt inni þessari áherslu Björns Bjarnasonar.

Nú erum við með Dómsmálaráðherra VG og hans mat byggt á tilfinningunni einni saman virðist vera að ekki sé hægt að treysta íslenskum dómstólum. Dómaravaldið verði að vera í höndum "móður" því dómari og dómkvaddir matsmenn geti ekki með nokkru móti metið bestu hagsmuni barns.

Hvernig getum við setið upp með ráðherra sem vantreystir dómstólum svo algjörlega að hann telji dómsvaldið betur sett í höndum annars deilu aðilans.

Atli situr ekki í umboði kjósenda VG

Eru konur að misnota kerfið?

Á árunum 2008 til 2010 fækkaði karlastörfum um 10.000 en kvennastörfum fækkaði um 1.300 á sama tíma.

Hávær krafa er nú um að kvennastörfum verði sérstaklega bjargað og mikið talað um hvað atvinnuleysi bitnar mikið á konum.

Hér eru nokkrar tölur frá Hagstofu Ísland:

Fækkun starfa 2008 til 2010: (hagstofa.is)
Karlastörf:  10.000
Kvennastörf:  1.300

Brottfluttir erlendis umfram aðfluttir 2008 til 2010: (hagstofa.is)
Karlar: 5.394
Konur:    431

Vinnuafl á Íslandi 2008 til 2010: (hagstofa.is)
Körlum fækkaði um: 5.400
Konum fjölgaði um: 2.200

Hvað geta þessar tölur sagt okkur?

Vinnuafl er samanlagður fjöldi þeirra sem eru á atvinnuleysisskrá og þeirra sem eru í vinnu.

Þegar körlum í landinu fækkar um 5.394 þá fækkar karlmönnum á vinnumarkaði um sömu tölu sem gæti sagt okkur að þeir karlar sem búa á Íslandi eru á vinnumarkaði óháð atvinnustigi.
Þegar konum í landinu fækkar um 431 þá fjölgar konum á vinnumarkaði um 2.200 eða 2.631 fleiri en búast mætti við.

Atvinnulausum körlum fjölgar um 4.600 á þessum árum, 5.400 flytja úr landi = 10.000 eða sömu tölu og fækkun karlastarfa.
Atvinnulausum konum fjölgar um 3.600 á þessum árum, 400 flytja úr landi = 4.000 eða 2.700 meira en kvennastörfum fækkaði um.

Vel er hægt að álykta út frá þessum tölum að 2.700 konur sem nú eru á atvinnuleysisskrá hafi ekki viljað vera á vinnumarkaði þegar nóga vinnu var að fá. Kvennarannsóknir sýna einnig fram á að konur eru lengur atvinnulausar en karlar í kjölfar efnahagshrunsins en það getur bent til þess að margar konur á atvinnuleysisskrá séu alls ekki að leita sér að vinnu. Atvinnuleysi kvenna gæti því að stórum hluta til verið uppgert atvinnuleysi til viðbótar við raunverulegt atvinnuleysi.

Allar tölur hér að ofan eru teknar af vef Hagstofu Íslands www.hagstofa.is

Það getur einnig verið umhugsunarefni í þessu samhengi hvort kynbundinn munur á örorku skýrist með sama hætti en af 15.000 öryrkjum á Íslandi eru 9.000 konur á móti 6.000 körlum. Konur lifa lengur en karlar. Karlar vinna hættulegri vinnu en konur en konur eru 50% líklegri til þess að vera öryrki. Eða hvað? Eru kannski jafn miklar líkur á því að konur og karlar verði öryrkjar. Eru kannski 6.000 karlar og 6.000 konur öryrkjar í alvöru og 3.000 konur að misnota sér örorku? (fjöldi öryrkja eftir kyni finnst á tr.is, tölur eru námundaðar)

Hvernig sem þetta er þá er alveg þess virði að skoða þessi mál betur.

Ég vona að enginn taki því sem ég segi hér sem alhæfingu um að allar konur allir karlar eitthvað, því þannig er það ekki.

Fjöldi kvenna og karla eru í alvörunni atvinnulaus og það þarf að gera eitthvað í því fyrir bæði kynin. En ef það er einhver fótur fyrir því að fjöldi kvenna sé að misnota sér kerfið þá er það að eyðileggja fyrir öllum öðrum, konum og körlum.

Kynjuð hagstjórn orðin tóm

Peningarnir eru í Bretlandi

Segjum NEI við IceSave.

Hvar búa skúrkarnir sem bera ábyrgðina? Í Bretlandi.

Hvar eru aflandsreikningarnir sem notaðir voru til að fela peningana? Í Bretlandi. (aflandseyjum Bretlands)

Hvar eru eignir skúrkanna? Í Bretlandi.

Hvar borga skúrkarnir skattana sína? Í Bretlandi.

Hvar fjárfestu skúrkarnir? Í Bretlandi.

Hverjir eru í bestri stöðu til þess að ná peningunum beint af skúrkunum? Bretar.

Hverjir vernda skúrkana og peningana sem þeir stálu undan? Eru það ekki Bretar?

===

Helstu rökin sem ég hef heyrt fyrir því að við eigum að borga IceSave er að málið sé leiðinlegt og að því ljúki með því að samþykkja ríkisábyrgð á upphæð sem getur verið einhverstaðar á milli 30 og 900 milljarðar. Jafnvel meira ef krónan hrynur.

===

Ef ég er beðinn um að ábyrgjast lán fyrir fjölskyldumeðlim, þá þarf ég að gera upp við mig hvort ég geti borgað þá upphæð sem ég gengst í ábyrgð fyrir. Það er grundvallaratriði.

Ef ég ræð við þá upphæð þá get ég velt fyrir mér öðrum mikilvægum þáttum eins og hvort ég treysti lánþeganum til þess að standa í skilum og hvort ég yfir höfuð vilji ganga í ábyrgð fyrir viðkomandi.

===

IceSave er ekki skilgreind upphæð en óhætt er að gera ráð fyrir því að upphæðin geti verið á bilinu 30 til 900 milljarðar.

Þegar ég met hvort ég geti ábyrgst þessa upphæð, eða minn hluta upphæðarinnar, þá þarf ég að gera ráð fyrir því öll upphæðin lendi á ábyrgðinni.

900 milljarðar eru 3.000.000,kr pr hvern einstakling. Það gerir 15.000.000,kr. fyrir mína fjölskyldu.

15 milljónir eru stærri upphæð en ég myndi ábyrgjast fyrir mína nánustu.

Landsbankinn, fyrrverandi eigendur og núverandi eigendur hans standa mér mun fjær þannig að það er útilokað að ég vilji ábyrgjast þessa upphæð fyrir þá.

Þess utan þá treysti ég ekki því að peningarnir komi frá þrotabúi Landsbankans ef ríkisábyrgð verður samþykkt.

Það eru mun meiri líkur á því að þrotabú Landsbankans greiði IceSave skuldina ef engin ríkisábyrgð er á IceSave.

 

Ég verð að segja að lokum að ég hef samúð með Hollendingum, þar sem ég veit ekki til þess að þeir hafi hagnast svo mikið á hruni Íslands. Bretar ættu að sjá sóma sinn í því að borga Hollenskum innistæðueigendum tap þeirra og vinna svo að því að ná peningunum af skúrkunum sem búsettir eru í Bretlandi.

Mjótt á mununum um Icesave

Léleg ástæða til að skuldsetja þjóðina

Það eru eflaust til margar lélagar ástæður fyrir því að láta íslenskan almenning ábyrgjast skuldir Landsbankans. En ástæða borgarstjóra er sú lélegasta sem ég hef heyrt. Því miður þá er hann ekki sá eini sem er þessarar skoðunar. Ég er nokkuð viss um að ef þjóðaratkvæðagreiðslan endar þannig að þjóðin tekur á sig sök fjárglæframannanna með því að ábyrgjast það sem þeir stálu undan, þá er það vegna þessarar lélegu ástæðu.

Borgarstjóri segir: „Ég ætla að greiða atkvæði með því, ekki vegna þess að ég skilji það eða ég telji að það sé rétt, heldur er ég einfaldlega orðinn frekar leiður á málinu. Ég ætla að kjósa það í burt,"

Með því að segja Já við IceSave er ekki verið að kjósa málið burt. Það að skrifa upp á óútfylltan tékka sem greitt er af um ókomna framtíð er langt frá því að "kjósa það burt".

Með því að segja Já við Icesave er verið að kjósa mikla óvissu yfir okkur, börnin okkar og barnabörn um ókomna framtíð.

Klárum frekar að gera upp Landsbankann og borgum allt sem kemur út úr honum. Látum IceSave málið bíða þangað til.

Það er um margt annað að hugsa og nógur tími til þess að hugsa um IceSave þegar ljóst er orðið hversu mikið eftir stendur.

Ef við segjum Nei við IceSave, þá er nokkuð ljóst að IceSave er komið út af borðinu í bili. Með því að segja Já er IceSave komið til þess að vera.

Bölsýnn borgarstjóri í Vín

Hæstiréttur marklaus!

Ríkisstjórnin gefur þjóðinni þau skilaboð með þessum gjörningi sínum að Hæstiréttur Íslands sé stofnun sem ekki er mark á takandi.

Þegar Hæstiréttur hefur dæmt kosningu ógilda þá væri það eina rétta að láta sem sú kosning hafi ekki farið fram. Það væri siðaðra manna háttur. Einungis í spilltu bananalýðveldi getur það gerst að stjórnvöld beiti brögðum til þess að láta það standa sem hæstiréttur hefur dæmt ógilt.

Er þetta það leiðarljós sem þjóðin á að hafa. Eigum við nú öll að hætta að taka mark á dómstólum landsins? Eigum við þá ekki bara að leggja niður dómstóla? Þeir kosta nú ekkert lítið og ef ekki á að taka mark á þeim þá eru þetta peningar að fara út um gluggann.

Ég er alveg eins fylgjandi stjórnlagaþingi og alls ekkert á móti því. En ég tel að stjórnvöld ættu að fara fylgja íslenskum lögum. Það er illa fyrir okkur komið ef ekki er hægt að treysta dómstólum, eins og ríkisstjórnin er að segja okkur.

Ekki kosið til stjórnlagaþings

Stærstu fórnarlömb hrunsins?

Þessir sjömenningar, Hannes Smárason,Ingibjörg Pálmadóttir,Jón Ásgeir Jóhannesson,Jón Sigurðsson,Lárus Welding,Pálmi Haraldsson og Þorsteinn Már Jónsson, sem stefnt var í bandaríkunum eru kannski stærstu fórnarlömb hrunsins? Einn þeirra sagði strax eftir hrun að hér væri um að ræða stærsta bankarán sögunnar. Svo gat hver fyrir sig túlkað það eftir eigin höfði, hver rændi hvern?

Jón Ásgeir og Ingibjörg hafa þurft að borga hátt á þriðja hundruð milljónir fyrir þennan málarekstur og kallinn ætlar að sækja bætur vegna þessa. Var ekki einhvers staðar haft eftir Jóni að neyslan hjá honum hafi verið eitthvað nálægt þessari upphæð í hverjum mánuði? Þannig að þetta myndi þá samsvara 200-300 þús hjá venjulegu fólki?

Nú þarf að sækja málið fyrir íslenskum dómstólum. Einu dómstólunum í V-Evrópu og þó víðar væri leitað sem ekki er treyst til að dæma í sameiginlega forsjá. Hvernig getum við treyst dómstólum fyrir svo viðamiklu máli þegar sjálfur Dómsmála- og mannréttindaráðherra þjóðarinnar treystir ekki dómstólunum til að leysa úr forsjármálum? Íslenskir dómstólar eru þeir einu í Evrópu sem njóta slíks vantrausts af hendi ráðherra og ég skil því vel að skilanefnd Glitnis hafi reynt fyrir sér erlendis.

Glitnismáli vísað frá

Ábyrgð eða sök?

Ótrúlega mikið talað um ábyrgð í tengslum við þetta stærsta "bankarán" sögunnar.

Hver ber ábyrgð á þessu öllu saman?

Það er deginum ljósara hverjir bera ábyrgðina í augum núverandi ríkisstjórnar. Davíð Oddson ber faglega ábyrgð á hruninu að mati ríkisstjórnarinnar og hann var látinn sæta þeirri ábyrgð með brottvikningu úr starfi. Almenningur ber fjárhagslega ábyrgð á hruninu og ríkisstjórnin sækir grimmt á allann almenning að standa undir þeirri ábyrgð. Og þar með er það upp talið.

Ábyrgðin er ekki hjá þeim sem "stálu" peningunum.

Ábyrgðin er ekki hjá þeim sem hjálpuðu til við að "stela" peningunum.

Ábyrgðin er ekki hjá þeim sem horfðu fram hjá því að verið væri að "stela" peningunum.

Milljarðar á milljarða ofan eru afskrifaðir á þá sem mega "stela" peningum án þess að bera nokkurn tíman ábyrgð á því.

Spilling á Íslandi hefur sennilega aldrei verið meiri en síðustu tvö ár. Hið nýja Ísland er spilltara en nokkru sinni fyrr.

Við vitum hver ber ábyrgðina. En hver á sökina? Hver eða öllu heldur hvaða einstaklingar eru sekir?

Það virðist bara vera með öllu bannað að halda því fram að í þessu stærsta "bankaráni" sögunnar geti verið einhver sekur? Einhverjir sem hreinlega þarf að setja gæsluvarðhald þar til málinu er lokið og hefji svo afplánun strax í kjölfarið. Ég held að flestir viti hverjir eru sekir en enginn þorir að gera neitt. Eða þá að menn eru svo flæktir í málin að þeir stöðu sinnar vegna geta ekki gert neitt.

Hverning væri nú bara til að vera sanngjarn gagnvart litlu glæpamönnunum að veita bara öllum sakaruppgjöf sem hafa stolið minna en milljarði.

Það eru fjölmargir sem hafa stolið meira en milljarði og enginn þeirra hefur fengið dóm svo ég best viti. Eigum við þá ekki að láta það sama ganga yfir þá sem ekki hafa stolið eins miklu?

PwC: Ábyrgðin hjá stjórnendum bankanna

Þögn er sama og samþykki!

Það er ekki nóg hjá stjórnarandstöðunni að láta ríkisstjórnina bera ábyrgðina á IceSave samningi. Ef stjórnarandstaðan situr hjá, þá er hún að samþykkja samninginn. Þetta er of stórt mál til að hægt sé að sitja hjá til að firra sig ábyrgð.

Nú er það bara já eða nei.

Bretar og Hollendingar gefa Alþingi aðeins nokkra daga til að samþykkja samninginn til að búa til pressu og ótta. Bara það að þjóðinni sé hótað með þessum hætti segir mér að við eigum að fara dómstólaleiðina. Burt séð frá öllu öðru.

Icesave verður stjórnarfrumvarp